Gaeune, Wielki Inkwizytorze, płomień gniewu Bożego, sługa papieskiej Glorii II, Ad futuram rei memoriam. Wypełniając wolę Papieża Glorii II z wielkim zapałem, jakiego wymaga duszpasterska troska, Kongregacja ds. Wygaszania Herezji zbadała naturę i niedawny wzrost heretyckiej deprawacji Setów w królestwie Anatolii oraz ich rolę w diabelskich wydarzeniach prowadzących do haniebnej i tchórzliwe morderstwo naszego dziewiątego odkupiciela, Loiosa.
Dzięki temu pobożnemu pragnieniu staraliśmy się naszym trudem wykorzenić wszelkie błędy, jakie napotkaliśmy wśród tych zagubionych dusz i używając motyki mądrego robotnika, gorliwości i oddania, jakie daje nam nasza wiara, walczyć z wypalonymi sercami które zostały utracone przez tę obrzydliwość.
Dzięki tym badaniom i nie bez wielkiego bólu dla nas samych, do naszych uszu dotarły rażące fakty dotyczące istnienia tego zakonu. W całej Anatolii, jej prowincjach, miastach, terytoriach, regionach i diecezjach, wiele osób każdej płci, nie dbając o własne zbawienie i porzucając Pax Dei, oddaje się zaklęciom, urokom i czarom oraz innym ohydnym przesądom i sortilèges. Zniewagi, zbrodnie i występki niszczą i niszczą potomstwo kobiet, źrebię zwierząt, płody ziemi, winogrona winorośli, owoce drzew, bydło, trzody, stada i zwierzęta wszelkiego rodzaju, także winnice i sady, łąki, pastwiska, żniwa, zboża i inne płody ziemi; że trapią i torturują straszliwymi bólami i udręką.
Pragnę zatem, co jest moim obowiązkiem, usunąć wszelkie przeszkody, które w jakikolwiek sposób przeszkadzają moim inkwizytorom w wykonywaniu ich urzędu, umożliwiając im wszelkimi niezbędnymi środkami zapobieganie rozprzestrzenianiu się skazy heretyckiej nieprawości i innego podobnego zła zarażanie ich na zgubę innych niewinnych, gorliwość religijna szczególnie nas pobudza, aby prowincje, miasta, diecezje, terytoria i miejsca wyżej wymienione we wspomnianych częściach Anatolii nie zostały pozbawione urzędu inkwizycji, który należy im się.
W tym celu proszę Stolicę Apostolską o wydanie dekretu na mocy jej apostolskiego autorytetu, aby wspomniani inkwizytorzy w tych regionach mogli wykonywać swój urząd inkwizycyjny bez uprzedzeń i mogli przystąpić do korekty, uwięzienia i ukaranie wyżej wymienionych osób za ich przewinienia i zbrodnie.
----
Raport Gaeune'a do Stolicy Apostolskiej wiosną 3899 A.C., rok po śmierci dziewiątego odkupiciela Loiosa z rąk książąt Anatolii i na początku wielkiego upadku.
